او در ادبیات سیاسی تانزانیا «آقای اجازه» نام گرفت چون مجوز بسیاری از کارهایی را که قبل از او ممنوع بود، صادر میکرد. با همه گروههای مسلمانان تانزانیا اعم از شیعه، سنی، اسماعیلی و ... به نیکی تعامل میکرد و به ساخت مدرسه برای مناطق مسلمان کمبرخوردار و برگزاری مسابقات قرآنی بین آنها اهتمام زیادی داشت.