بهره‌مندی از ظرفیت محلات در حل آسیبهای اجتماعی
مولف کتاب «پیشگیری محلی از آسیب‌ها» بیان کرد: حضور برخی نهادها در پیشگیری از آسیبهای اجتماعی، تسهیل‌گر و در بعضی طرح‌ها قطعا لازم است ولی گاهی بدون حضور آنان نیز، مردم می‌توانند فعالیت‌های اثربخشی در این حوزه در محلات خود انجام دهند.
مرجان جعفری روشن، دکترای روانشناسی اجتماعی و عضو هیات علمی دانشگاه، با اشاره به تولید و انتشار پادکست معرفی یکی از تالیفات خود با عنوان «پیشگیری محلی از آسیب‌ها» توسط سازمان دانشجویان جهاددانشگاهی استان گیلان، در گفت‌و‌گو با ایکنا از گیلان بیان کرد: ماحصل علاقمندی من به حوزه مسائل اجتماعی آسیب‌زا، تالیف ۲ کتاب است که یکی از آن‌ها از سوی سازمان دانشجویان جهاددانشگاهی گیلان در قالب پادکست معرفی شده است.
این پژوهشگر حوزه آسیبهای اجتماعی با اشاره به مطالبی پیرامون کتاب «پیشگیری محلی از آسیب‌ها» اظهار کرد: در این کتاب، مطالب خلاصه‌ای از مسائل اجتماعی آسیب‌زا، بیان شده و سپس در حوزه مسائل مختلف مثل ناسازگاری زناشویی و ...، ۳۵ راهکار و یا طرح ارائه می‌دهد که تا حد زیادی مردم به دست خود در محلات می‌توانند آن‌ها را به سادگی اجرا نمایند.
بیشتر بخوانید
وی با بیان این‌که یکی از بخش‌های جامع این کتاب مرتبط با «حمایت و مشارکت محلی» است، اذعان کرد: شاید مهم‌ترین نکته این کتاب این است که مردم خود می‌توانند بسیاری از آسیب‌ها را با استفاده از تئوری‌ها و پژوهش‌های علمی و تجارب دیگر کشورها در محلات خود مهار کنند و در این زمینه مشارکت خود مردم در محلات و توجه به مبحث تعادل و عدالت بسیار مهم است.
جعفری روشن به کتاب نخست خود در این حوزه اشاره و خاطرنشان کرد: کتاب «مسائل اجتماعی آسیب‌زا با نگاهی به پیشگیری محله‌مدار»، بیشتر در ابعاد نظری تاکید دارد و با نگاه علمی نو و متمرکز بر تعادل و عدل، مسائل اجتماعی از قبیله وابستگی به مواد روان‌گردان، ناسازگاری‌های زن و شوهر، روابط صمیمانه دختران و پسران جوان و مسائل غیراخلاقی آسیب‌زا و رفتار غیرمسئولانه زیست‌محیطی را به‌صورت نظری ارزیابی می‌کند. این کتاب قبل از پرداختن به این مباحث، به مبانی نظری و معرفت‌شناسانه، تئوری‌ها، وضعیت زمین کشورمان و نیز حمایت و مشارکت محلی می‌پردازد.
این مدرس دانشگاه در پاسخ به این سوال که پیشگیری و درمان آسیبهای اجتماعی نیازمند هماهنگی و هم‌افزایی میان چه افراد و نهادهایی است، ابراز کرد: پیشگیری از مسائل اجتماعی آسیب‌زا هم از طریق گروه‌های مردمی، خیریه‌ها، گروه‌های جهادی و گروه‌هایی از عمق محلات ممکن است و هم با مشارکت نهادهایی همچون بهزیستی، شهرداری، آموزش و پرورش، کمیته امداد، سازمان امور مساجد و غیره. در واقع حضور نهادها، کمک‌کننده و تسهیل‌گر و در برخی طرح‌ها قطعا لازم است ولی گاهی بدون حضور آنان نیز، مردم می‌توانند خیلی از فعالیت‌ها را ولو به‌صورت محدودتر انجام دهند.
وی در پایان به نقش خانواده‌ها در قبال فرزندان خود، برای مقابله با آسیبهای اجتماعی اشاره کرد و افزود: شاید اولین توصیه‌ای که بتوان به خانواده‌ها ارائه داد، این است که با فرزندان خود دوست و رفیق باشند و قواعد مشخصی را برای فرزندان در رابطه با موضوعات و آسیبهای اجتماعی مشخص کنند. همچنین می‌توان بنا به سن کودک و آمادگی او، کودک را در تصمیم‌گیری‌های اخلاقی در خانواده مشارکت داد و با همفکری و استدلال، او را برای تصمیمات و همفکری‌های بزرگ‌تر آماده کرد.
و قطعا مردم نیز به آموزش نیازمندند چه از مدارس و دانشگاه ها و چه بواسطه نهادها که خود نیز از همین مردم و آشنا با آسیبهای جامعه خود هستند. 
