جای خالی نهاد بالادستی عملگرا برای گروه‌های جهادی
در نشست بررسی فعالیتها، مشکلات و دغدغه‌های گروه‌های جهادی و پیام ۹ بندی مقام معظم رهبری به جهادگران که در خبرگزاری ایکنا برگزار شد، ضمن تأکید بر موضوع فقدان یک نهاد بالادستی واحد برای گروه‌های جهادی، عدم توجه به فعالیت‌های فرهنگی به عنوان معضل جدی در مجموعه‌های جهادی بیان شد.
به گزارش ایکنا، گروه‌های جهادی تاکنون خدمات ثمربخشی را در مناطق محروم انجام دادهاند و هر زمان که نقطه‌ای از کشور با بحران مواجه شده است، برای خدمت به همنوعان خود در آنجا حاضر شده‌اند. گروه‌های جهادی که فلسفه‌ای جز خدمت بی‌شائبه و بدون چشم‌داشت به محرومان و آسیب‌دیدگان نداشته‌اند، در صحنه‌های مختلف اجتماعی همچون بلایای طبیعی و محرومیت‌زدایی از محرومان به میدان آمده و در گمنامی کامل به خدمت‌رسانی به اقشار محروم و نیازمند کشور پرداخته‌اند.
وقوع انقلاب اسلامی نشان داد که هر زمان مردم در اجرای برنامه‌های مهم و بزرگ مشارکت کرده‌اند، نتایج مطلوبی به دست آمده است. از ابتدای انقلاب تاکنون برنامه‌ها و فعالیت‌هایی که رنگ و بوی مردمی داشته و از دل مردم برآمده، همواره تأثیرگذار بوده و به سرانجام رسیده و یکی از نشانه‌های این مهم، شکل‌گیری گروه‌های جهادی در کشور است.
در این راستا، ایکنا با برپایی نشستی، به بررسی فعالیت، مشکلات و دغدغه‌های گروه‌های جهادی طی سال‌های گذشته پرداخته است. این نشست با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین محمد مفتح، مدیر گروه جهادی کرم‌خانه تهران و حجت‌الاسلام والمسلمین محمد‌حسین غیاثی، مسئول گروه جهادی شهید وحید زمانی‌نیا در سالن جلسات خبرگزاری ایکنا برگزار شد تا ابعاد مختلف فعالیتها و مشکلات گروه‌های جهادی کشور و پیام ۹بندی مقام معظم رهبری به جهادگران بررسی شود.
ایکنا ـ گروه‌های جهادی با چه دغدغه‌ها و مشکلاتی روبرو هستند؟
مفتح: رسانه‌های مختلف تاکنون و به تعدد به سراغ گروه‌های جهادی رفته‌اند اما نگاه آنها همواره گزارشی بوده است. در رابطه با گروه‌های جهادی نباید فقط به دنبال گزارش عملکرد آنها باشیم، بلکه باید با نگاهی جدید به مسائل گوناگون مرتبط با این گروه‌ها اعم از مشکلات و دغدغه‌های آنها نگریست. وظیفه رسانه ورود به میدان عمل و بررسی موضوعات مختلف از ابعاد گوناگون است تا مجریانی که در عرصه عمل حضور دارند را در خدمت‌رسانی بهتر به مردم یاری کنند.
اولین نکته‌ای که می‌توان در رابطه با مشکلات گروه‌های جهادی مطرح کرد، این است که این گروه‌ها فاقد یک نهاد بالادستی واحد هستند. یعنی فرمانده واحدی در عمل برای این گروه‌ها وجود ندارد. البته روی کاغذ، نهادها و افراد مختلفی به عنوان سطح بالادستی این گروه‌ها مطرح می‌شوند اما در عمل یک نهاد بالادستی واحد در میدان وجود ندارد. بنابراین، جزیره‌ای کار کردن یکی از ایرادات جدی گروه‌های جهادی است. از همین نکته می‌توان به مشکل بعدی این گروه‌ها رسید. یعنی زمانی که فرمانده وجود ندارد، ارتباط و پل ارتباطی بین گروه‌ها نیز برقرار نمی‌شود.
برای مثال یک گروه جهادی برای خدمت‌رسانی وارد روستایی محروم می‌شود اما هیچ‌گونه اطلاعی از این امر ندارد که ممکن است گروه یا گروه‌های دیگری طی روزهای گذشته در این روستا حضور داشته و خدمات مشابهی انجام دادهاند. بنابراین، به دلیل عدم وجود اتصال به فرماندهی واحد در این زمینه، ممکن است با موازی‌کاری‌ها و تعدد فعالیتها در یک منطقه مواجه شویم. از سوی دیگر مخاطبان نیز اندک اندک در این حالت آسیب دیده و این‌گونه فعالیت‌های موازی باعث می‌شود تا به جای اینکه معضلات آنها به صورت ریشه‌ای حل شود، مصرف‌گراتر شوند.
فعالیت‌های گروه‌های جهادی به واسطه آبروی شخصی افراد آغاز شده و معمولا به این صورت است که یک روحانی به عنوان امام جماعت محل یا مسئول یک هیئت و یا فرد به عنوان مسئول یک گروه جهادی به عنوان معتمد محل گروهی جهادی تشکیل داده و آرام آرام در یک محله و حتی در کل کشور نسبت به اقدامات جهادی و محرومیت‌زدایی از محرومان اقدام می‌کنند. حتی برخی از چهره‌های مطرح نیز به واسطه محبوبیت خود در جامعه اقدام به فعالیتی جهادی کرده‌اند. مشکل جدی که در این زمینه وجود دارد این است که طرف‌های مقابل یا نهادهای بالادستی این مسئله را فراموش کرده‌اند که مسئولان گروه‌های جهادی برای انجام فعالیت‌های جهادی از آبروی خود خرج کرده‌اند و منتی بر سر کسی ندارند. بنابراین، حداقل انتظاری که وجود دارد این است که این نهادها و یا افراد تأثیرگذار نباید چوب بالای سر گروه‌های جهادی باشند. زمانی برای انجام خدمت جهادی به روستایی رفته بودیم، اما برخی مجموعه‌ها وقتی متوجه شدند که ما زیر پرچم آنها نخواهیم رفت، شروع به سنگ‌اندازی در کارهای گروه کردند.
معضل بعدی گروه‌های جهادی موضوع اقتصادی و سازوکارهای قانونی و اقتصادی گروه‌هاست که باید به صورت مفصل بدان پرداخت. مشکل بعدی که به عنوان ایراد جدی در کارهای جهادی وجود دارد این است که ورود افرادی که صلاحیت ندارند، به کار جهادی ضربه می‌زند. بسیاری از افراد که خود را جهادی معرفی می‌کنند، تاکنون هیچ فعالیت تأثیرگذار جهادی نداشته‌اند و این مسئله باعث سلب اعتماد بسیاری از افراد حتی در رابطه با گروه‌هایی که واقعا کار جهادی می‌کنند، می‌شود. صرف اینکه چهره معروفی خواسته کاری انجام بدهد و نتوانسته، کار ما را هم خراب می‌کنند.
مطلب بعدی، نگاه صفر و یکی به گروه‌های جهادی است؛ نگاه غالب این است که اگر شخصی وارد عرصه فعالیت جهادی می‌شود باید حتما مذهبی بوده و تأیید شود. هنر جهادگران این است که از کسانی استفاده کنند که اتفاقا دراین وادی نیستند. برخی گروه‌های جهادی به واسطه فعالیت و برنامه‌هایی که دارند، از چهره‌های مطرح کشور همچون بازیگران و خوانندگان در فعالیت‌های خود بهره برده‌اند، اما این موضوع خوشایند برخی افراد نیست و شروع به هجمه و حمله به گروه‌های جهادی می‌کنند که چرا از این چهره‌ها استفاده می‌کنند؛ در صورتی که این چهره‌ها با خلوص نیت وارد کار شده‌اند، اما مورد حمله برخی به ظاهر مذهبیون قرار می‌گیرند.
ایکنا ـ برای انسجام بیشتر فعالیت‌های جهادی چه اقداماتی باید انجام داد؟
مفتح: در بسیج اصناف که 22 صنف را شامل می‌شود، بخشی با عنوان بسیج سازندگی وجود دارد که شاید بتوان گفت قدمت بیشتری در کار جهادی دارد و به همین دلیل است که به عنوان متولی کار جهادی مشهور شده است؛ اما در میدان عمل اگر اگر بخواهیم که چند نهاد و یا سازمان متولی امور جهادی هستند، باید قانون را نگریست و دانست که گروه‌های جهادی را می‌توان در چه نهادهایی به ثبت رساند. امروز گروه‌های جهادی را می‌توان در بسیج محلات، بسیج سازندگی، زیرشاخه‌های هلال احمر و کمیته امداد و ... به ثبت رساند. بنابراین، متولی واحدی در این زمینه وجود ندارد.
البته امروز بسیج سازندگی ادعا دارد که متولی کل جریان جهادی است، اما ما پدری از آنها ندیدیم. البته بسیج سازندگی از گروه‌های جهادی گزارش فعالیت دریافت می‌کند و گروه‌ها نیز گزارش خود را در اختیار این نهاد قرار می‌دهند اما حداقل این است که گروه‌های جهادی فعال زیادی وجود دارند که هنوز متولی ویژه‌ای برای کار جهادی سراغ ندارند. پیشنهاد بنده این است که در میان نهادهای مختلفی که وجود دارد، یک نهاد به عنوان متولی شناخته شده و تمامی جهادگران زیرشاخه آن باشند. البته بسیج به دلیل گستره مردمی که در این زمینه دارد، می‌تواند به عنوان متولی کار شناخته شود. پیشنهاد بنده نیز بسیج سازندگی است البته به شرطی که موازی‌کاری‌ها از بین رفته و فعالیتها هدفمند صورت گیرد.
یکی از مشکلات مهمی که در رابطه با فعالیت‌های جهادی وجود دارد، این است که جهادگرانی که سال‌ها با شماره حساب شخصی خود مشغول به جمع‌آوری کمک‌های خیران بوده‌اند، امروز باید حساب‌های شخصی خود را به حساب حقوقی تبدیل کنند. این مسئله باعث می‌شود که گروه‌های جهادی خیران خود را از دست بدهند؛ چراکه خیّران زیادی شماره حساب‌های شخصی مسئولان جهادی را در اختیار دارند و با تغییر حساب این مسئولان، گروه‌های جهادی خیّران خود را از دست می‌دهند. البته مسئولان نیز حق دارند؛ چراکه سوءاستفاده زیادی از حساب‌ها شخصی شده است که در این زمینه پیشنهاد این است که همان حساب‌های شخصی با همان شماره با سازوکاری مناسب به حساب حقوقی تبدیل شود.
غیاثی: یکی از مشکلات گروه‌های جهادی این است که جهادگرانی که در این گروه‌ها فعالیت دارند، خود دچار مشکلات مالی فراوانی هستند. بسیاری از این جهادگران روزهای فراوانی در حال جهاد و خدمت‌رسانی به محرومان هستند؛ در حالی که خانواده خود ایشان معیشت خود را به سختی می‌گذرانند. در این زمینه باید سازوکاری تعریف شود که جهادگران از امکانات و معیشت حداقلی برخوردار شود تا چنانچه خدایی ناکرده در مسیر خدمت‌رسانی به محرومان اتفاقی برای ایشان افتاد، خانواده ایشان از حداقل امکانات برخوردار شوند.
دومین مشکل جهادگران، محدودیت حساب‌های گروه‌های جهادی است. این حساب‌ها که از سوی بسیج سازندگی و به صورت حساب حقوقی تهیه شده، حساب تنخواه است یعنی حساب عام نیست که بتوان همه کارها را انجام داد. در این راستا کارت عابربانکی در اختیار مسئولان گروه‌های جهادی قرار می‌گیرد که با استفاده از آن فقط می‌توان روزی 10 میلیون تومان انتقال داد و حداکثر 50 میلیون تومان نیز کارت کشید. گروه‌های جهادی نمی‌توانند از دسته چک استفاده کنند و این مسئله نیز یکی از مشکلات جهادگران است.
بعضا اتفاق افتاده که مسئولان گروه‌های جهادی هزینه‌های بسیار بیشتری از 50 میلیون تومان داشته‌اند که برای این مسئله نیازمند بهره‌گیری از دسته چک هستند و با توجه به مسئله مالیات نیز بسیاری از اصناف از کشیدن کارت سر باز می‌زنند و فقط چک و یا انتقال وجه از طریق کارت به کارت را قبول دارند که سقف کارت به کارت نیز روزی 10 میلیون تومان است و بیشتر از آن امکان انتقال وجه وجود ندارد.
مشکل بعدی گروه‌های جهادی، امکانات محدود سامانه اطلس جهادی است که فقط ویژه ثبت اردوهای جهادی است. این سؤال پیش می‌آید که آیا فعالیت‌هایی همچون تهیه جهیزیه، برنامه‌های عمرانی و ... جزء کارهای جهادی حساب نمی‌شوند؟ بنابراین، ساختار اطلس جهادی باید به شکلی باشد که بتوان گزارش این نوع فعالیتها را نیز در آن ثبت کرد.
یکی از مشکلات دیگر گروه‌های جهادی برپایی مجامع مختلف است که باعث می‌شود کار این گروه‌ها به تعویق افتاده و یا انجام نشود. فعالیت و برنامه‌ریزی عمده بسیاری از این گروه‌ها بر دوش یک نفر یعنی همان مسئول گروه جهادی است که باید دائم در کنار گروه بوده و نسبت به انجام برنامه‌ها اقدام کند که برپایی جلسات مختلف آنها را از این کار منع می‌کند.
مشکل بعدی جهادگران، عدم توجه به خانواده ایشان است. خانواده جهادگران به ویژه همسران آنها تکیه‌گاهی استوار برای ایشان هستند که متأسفانه تاکنون هیچ‌گونه قدردانی از آنها نشده است. خانواده جهادگران باید مشکلات فراوان را تحمل کنند تا ایشان بتوانند کار جهادی خود را به خوبی انجام دهند. عدم همراهی خانواده اجازه نمی‌دهد تا جهادگران بدون دغدغه به خدمت‌رسانی بپردازند. بنابراین، مسئولان نیز در این زمینه وظیفه دارند تا از خانواده جهادگران ولو با اعطای یک لوح تقدیر، ارسال پیامک و ... قدردانی کنند.
مشکل بعدی گروه‌های جهادی این است که بسیاری از جهادگران نسبت به مسائل حقوقی و مالی توجیه نیستند. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که چنانچه خدایی ناکرده سهوا دچار اشتباهی شوند، همگان متولی انتقام‌گیری از ایشان می‌شوند اما تاکنون هیچ‌گاه نهادی نبوده است که مسائل مالی و حقوقی را به جهادگران آموزش دهد.
مسئله بعدی حضور روحانیون در امور جهادی است. مقام معظم رهبری خطاب به روحانیون فرمودند که حتما نباید همه روحانیون مجتهد شده و می‌توانند در امور مختلف اجتماعی همچون جهاد و خدمت‌رسانی به محرومان نیز گام‌های مؤثری بردارند که این فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی دلگرمی فراوانی به روحانیون حاضر در گروه‌های جهادی می‌دهد. یکی از هنرهای جهادگران و مسئولان گروه‌های جهادی این است که با قشری ارتباط بگیرند که به اصطلاح بچه مذهبی نیستند. متأسفانه برخی مذهبی‌نماها زمانی که طلبه‌ای را در حال فعالیت و همراهی با چنین افرادی مشاهده می‌کنند، نه تنها حمایت نکرده بلکه به طلبه مدنظر برچسب غیر دینی نیز می‌زنند. از مسئولان انتظار می‌رود که از چنین فعالیت‌هایی حمایت کنند و با تمام تلاش خود زمینه را برای جذب این‌گونه افراد به کار جهادی فراهم کنند. امروز افراد مذهبی زیادی وجود دارند که حاضر نیستند حتی یک ریال در راه جهاد هزینه کنند. بنابراین، هنر جهادگران این است که افرادی را جذب کنند که به ظاهر همفکر و هم‌مسیر ایشان نیستند. افرادی که به تازگی و برای اولین بار قصد دارند تا در مسیر جهاد قدم گذارند، نیازمند حمایت و توجه هستند و مسئولان باید حمایت‌های لازم از ایشان را داشته باشند.
ایکنا ـ گروه‌های جهادی امروز تا چه میزان به عرصه آسیب‌های اجتماعی ورود پیدا کرده‌اند؟
مفتح: عدم توجه به کار فرهنگی معضل جدی مجموعه‌های جهادی شده است. بسیاری از همکاران وارد جهاد شده و فعالیت‌های بسیار خوبی نیز در این زمینه انجام دادهاند اما در کنار این مسئله چندان به بحث معضلات فرهنگی پرداخته نشده است. آیت‌الله العظمی جوادی آملی در اسفندماه سال 96 نکاتی را فرمودند که یکی از آنها این بود که جهادگران به بحث ازدواج و عدم طلاق ورود پیدا کنند. یکی از معضلات جدی فضاهایی که جهادگران وارد می‌شوند، مسئله ازدواج و طلاق است. فرهنگ بر جهاد مقدم است. جهادگران باید به گونه‌ای عمل کنند که مردم مناطق مختلف جذب فعالیت‌های جهادی شوند.
در یکی از مناطق محروم تهران، معضلات فرهنگی فراوانی وجود داشت. یکی از فعالیت‌هایی که در این منطقه انجام دادیم، این بود که ضمن برطرف کردن موازی‌کاری‌ها، تمامی بخش‌های منطقه پهنه‌بندی شده و مسئول هر یک از این پهنه‌ها نیز مساجد منطقه شدند. گروه‌های شناسایی در محلات مختلف هر پهنه مستقر شده و خانه به خانه نسبت به شناسایی افراد محروم و معضلات فرهنگی خانواده‌ها اقدام می‌کنند. برای مثال خانواده‌های بدسرپرست و بی‌سرپرست، معتادان، بیماران و ... در این مناطق شناسایی شده و مشکلات آنها پیگیری می‌شود. این الگو را می‌توان در تمامی کشور نیز به کار گرفت و نسبت به رفع مشکلات فرهنگی و اجتماعی مناطق محروم اقدام کرد.
جهادگران اشخاص حقیقی و یا حقوقی و صاحب شخصیت هستند. اگر در میدان جهاد پابرهنه‌های پا به کار هستند، در میدان جهاد و برای جهاد فی سبیل‌الله پابرهنه هستند. یک مدیر جهادی که مدت‌ها خالصانه مشغول خدمت‌رسانی است، شخصیت حقیقی بیرونی دارد. خدایی ناکرده نباید اتفاقی رخ دهد که شخصیت حقوقی و حقیقی این افراد زیر پا له شود. چنانچه جهادگری پابرهنه در حال خدمت‌رسانی است، دیگر نباید با عدم حمایت از آنها شخصیت ایشان را از بین ببریم.
جهادگران در حال نقطه‌زنی در کشور بوده و نقاطی را پیدا می‌کنند که شاید هیچ فردی یک بار هم آن فضا را تنفس نکرده باشد. مسئولان باید این نقطه‌ها را چه در قانون‌گذاری و چه در فعالیت‌های اجرایی خود مشاهده کنند. به نظر می‌رسد باید یک بانک اطلاعاتی از نقاطی که گروه‌های جهادی کشف کرده‌اند، ایجاد شده و مسئولان طبق این بانک نسبت به حمایت از جهادگران و محرومان اقدام کنند. وظیفه مسئولان مهمات رساندن به جهادگران در خط مقدم جبهه خدمت‌رسانی و محرومیت‌زدایی است.
ایکنا ـ گروه‌های جهادی چگونه می‌توانند از توصیه رهبر معظم انقلاب اسلامی در بند چهارم پیام 9 ماده‌ای ایشان بهره ببرند که فرمودند: «شعار «خدمت‌رسانی برای تحقق عدالت و پیشرفت» را همگانی کنید. منظومه معرفتی اسلام در این‌باره را که مشتمل بر صدها درس از لزوم انفاق و لزوم تعاون در بِرّ و تقوا و لزوم نفع رساندن به مردم و لزوم قیام به قسط و امثال این‌ها است، در برابر میلیون‌ها جوان کشور بگذارید».
مفتح: برداشت بنده این است که مقام معظم رهبری در این بند در حال پاسخ دادن به یک شبهه و اتهام به اسلام هستند. برخی فراموش کرده‌اند که این انقلاب که در راستای اسلام اصیل است، انقلاب پابرهنه‌ها و مستضعفان بود و اسلام نیز برای طرح کردن این مبانی آمده است. نگاه رهبر معظم انقلاب اسلامی به این بند این است که جهادگران فعالیت‌های خود را مطرح کنند. برخی اعتقاد دارند که کار جهادی، کاری انسانی است. البته که هم‌نوع‌دوستی قطعاً کاری انسانی است. اما چرا این افراد اسلامی بودن این امور را مطرح نمی‌کنند؟ زمانی که از این فعالیتها صرفاً با عنوان انسانی یاد می‌شود، جهادگر مسلمانی که نسبت به فعالیت جهادی اقدام می‌کند، باید این‌گونه مطرح کند که این عمل را از اسلام فراگرفته است.
اسلام و ایمان شکل فعالیتها را زیباتر کرده و عیار آن را بالاتر می‌برد. فعالیت برای خداوند متعال با صرف خدمت به هم‌نوع تفاوت زیادی دارد. مقام معظم رهبری این‌گونه مطرح می‌کنند که جهادگران به دیگران اعلام کنند که فعالیت ایشان اسلامی است و به جوانانی که مشتاق خدمت هستند و شاید به ظاهر مذهبی نیز نبوده و فقط به دنبال انجام کاری انسانی هستند، این‌گونه بیان کنند که اسلام عیار کار ایشان را بالاتر خواهد برد. امروز انسان خوب در جامعه زیاد وجود دارد اما انسان خوبی که تحت شاکله الهی قرار گیرد، قطعاً خروجی بیشتری دارد.
ایکنا ـ بند هفتم پیام ۹ ماده‌ای رهبر انقلاب به جهادگران که فرمودند: «حتماً خود مردم منطقه خدمت‌رسانی به ویژه جوانان را در کار خدمت‌رسانی شریک کنید. این نیز خدمتی بزرگ به آن‌هاست» حاوی چه مفهومی است؟
غیاثی: استفاده از قشر جوانان مناطق محروم تجربه بسیار شیرینی است که نتایج بسیار خوبی را نیز برای این مناطق به همراه دارد. این مسئله باعث می‌شود که مردم مناطق محروم احساس هم‌دوستی بیشتری داشته باشند یعنی این‌گونه نباشد که مردم فکر کنند این فقط وظیفه جهادگران است که به آنها خدمت کرده و انواع و اقسام وسایل و امکانات را در اختیار ایشان قرار دهند. بنابراین، باید از ظرفیت جوانان این مناطق برای رفع محرومیت منطقه تحت سکونت خود آنها استفاده کرد.
یکی از برکات همراهی جوانان با جهادگران این است که بعدها خود علمدار این خدمت‌رسانی در مناطق محروم می‌شوند. حضور آنها خود باعث ایجاد یک شعبه یا نمایندگی از گروه‌های جهادی در مناطق محروم می‌شود. در این صورت دیگر نیازی نیست که برای مثال گروه‌های جهادی از فاصله بسیار دور برای تهیه جهیزیه به مناطق محروم بروند و می‌توانند برای این کار از ظرفیت جوانان این مناطق بهره‌گیری کنند. این احساس مسئولیت از سوی جوانان مناطق محروم کمک‌حال مردم بوده و موجب خیر و برکت فراوان در راه محرومیت‌زدایی از این مناطق شود.
ایکنا ـ گروه‌های جهادی چگونه می‌توانند از توصیه رهبر معظم انقلاب اسلامی در بند هشتم پیام ۹ ماده‌ای ایشان بهره ببرند که فرمودند: «به ارتباط گروه‌های جهادی با یکدیگر و ارتباط آنها با دستگاه‌های قادر بر پشتیبانی بپردازید؛ بی‌آنکه دچار ارتباط‌های اداری مرسوم و دست‌وپاگیر شوید»؟
غیاثی: قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه امروز در استان‌های محروم راه‌اندازی شده و تمام ظرفیت‌های محروم استان را شناسایی کرده است. گروه‌های جهادی نیز زمانی که وارد استان‌های مختلف می‌شوند نباید به صورت جزیره‌ای به فعالیت بپردازند. همفکری بین گروه‌های جهادی موجبات عدم موازی‌کاری و ایجاد خروجی مثبت از فعالیت‌های آنها را فراهم می‌کند. زمانی که فردی از بیرون به فعالیت این گروه‌ها می‌نگرد، به هدف واحد جهادگران در راستای خدمت‌رسانی (در مواضع اسلامی و انسانی) نسبت به محرومان پی خواهد برد.
اینکه مقام معظم رهبری در این بند از بیانیه می فرمایند که جهادگران خود را درگیر رسومات اداری نکنند نیز به این معناست که چنانچه گروه‌های جهادی خود را درگیر این امور حاشیه‌ای کنند، از فعالیتی که باید انجام دهند، دور خواهند شد. جهاگران نباید دچار این مباحث اداری شوند و این مسئله وظیفه نهادهای بالادستی است.
مفتح: این بند از پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی شامل دو بخش جهادگران و مسئولان می‌شود. جهادگران نباید در قید و بند این رسومات اداری قرار گیرند. متأسفانه برخی از گروه‌های جهادی دچار کاغذبازی شده‌اند. بخش دیگری از این بند، متوجه مسئولان است. زمانی که رهبر انقلاب اسلامی به عنوان فرمانده این میدان به مسئولان می‌فرمایند که مسائل دست و پاگیر گروه‌های جهادی را رفع کنند، مسئولان نیز باید این مسئله را درک کرده و مشکلات دیگری برای جهادگران ایجاد نکنند. البته بسیاری از اوقات مسئولان از جهادگران حمایت کرده‌اند، اما متأسفانه برخی مسئولان نیز حمایت چندانی از گروه‌های جهادی نداشته‌اند که این مسئله زیبنده نظام اسلامی نیست.
متأسفانه ممکن است که مخالفت برخی از مسئولان باعث ریزش‌های فراوانی در میان جهادگران و گروه‌های جهادی شود. جهادگران با انگیزه‌های فراوان و مختلفی وارد این میدان شده‌اند، اما زمانی که مسئولان و نهادهای مختلف در مسیر جهاد این گروه‌ها مانع‌تراشی می‌کنند، باعث ضربه زدن و ایجاد آسیب به فعالیت‌های جهادی می‌شوند.
امروز به فیلترینگ فضای مجازی از جوانب مختلف نگریسته شده است. امروز برای مثال فضایی به نام اینستاگرام ابزار مشترکی برای خدمت‌رسانی و حمایت‌های مادی و معنوی از گروه‌های جهادی در داخل و خارج از کشور می‌شود. مسئولان در داخل برای بررسی معضلات مختلف فرهنگی به ویژه در حوزه فیلترینگ فضای مجازی، می‌توانند از وجود جهادگران نیز بهره‌گیری و نظرخواهی کنند. گروه‌های جهادی بسیاری از جهادگران خود را از طریق فضای مجازی پیدا کرده‌اند که از مسئولان درخواست داریم تا در تصمیم‌گیری‌های خود در رابطه با فیلترینگ فضای مجازی این مسئله را نیز درنظر بگیرند. البته کسی با مهار کردن فضای مجازی مخالف نیست و این فضا نیز باید به گونه‌ای مهار شود که جامعه را دچار آسیب‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی نکند.
ایکنا ـ نظر شما در رابطه با طرح اصلاح قانون بسیج سازندگی که در مجلس شورای اسلامی بررسی می‌شود، چیست؟
مفتح: بسیاری از نمایندگانی که امروز در مجلس شورای اسلامی حضور دارند، خود را جهادی می‌دانند و بهتر است این‌گونه گفته شود که محبوبیتی که ایشان به دست آوردند که در نهایت به مسئولیت نیز تبدیل شد، از همین فضاهای جهادی بوده است. نکته مهم این است که درصد اندکی از این نمایندگان زمانی که پشت میز مسئولیت قرار می‌گیرند، رفتار متفاوتی از خود نشان می‌دهند.
پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «تَمامُ التَّقْوى اَنْ تَتَعَلَّمَ ما جَهِلْتَ وَ تَعْمَلَ بِما عَلِمْتَ؛ تمام تقوا اين است كه آنچه را نمى‌دانى بياموزى و بدانچه می‌دانی عمل کنی». به نظر می‌رسد که نمایندگانی که در مجلس انقلابی حضور دارند، در بخش علمیت و دانستن اینکه فضاهای جهادی در کشور مکمل کار اجرایی هستند، تبحر خوبی دارند اما باید این علمیت را در مقام عمل نیز به منصه ظهور برسانند. امروز متأسفانه برخی از نمایندگان به علمی که دارند، عمل نکرده‌اند و باید نسبت به این موضوع حساس بوده و اقدام کنند. برخی نمایندگان مجلس هنوز در فعالیت‌های جهادی حضور دارند اما در بحث قانون‌گذاری جدیت لازم را ندارند.
امروز اگر جهادگران در زمان جهاد و خدمت به محرومان دچار مشکل شده و یا خدایی ناکرده جان خود را از دست بدهند، هیچ قانونی برای حمایت از ایشان و خانواده آنها وجود ندارد و حتی شهید نیز محسوب نمی‌شوند. پیشنهاد بنده این است که پیش از آنکه طرح اصلاحی قانون بسیج سازندگی در صحن علنی مجلس مطرح شود، از گروهی از مدیران جهادی برای ارائه دغدغه‌ها جهت رفع خلأهای احتمال این طرح دعوت و استفاده شود. از نمایندگان مجلس شورای اسلامی درخواست داریم تا در زمینه پیگیری و تصویب این طرح جدیت لازم را از خود نشان دهند تا هرچه زودتر تکلیف شهدای جهادگر مشخص شده و دغدغه خانواده ایشان نیز مرتفع شود.
گزارش از مجتبی افشار
انتهای پیام
