جای عکس در کمد است!

به گزارش ایکنا؛ آیین بزرگداشت مریم کاظم‌زاده، عکاس و روزنامه‌نگار دفاع مقدس یکشنبه‌شب؛ هفتم خرداد با حضور خانواده وی، عکاسان و برخی از مدیران بنیاد فرهنگی روایت فتح برگزار شد.

در ابتدای این مراسم دختر این هنرمند، به انتشار عکس‌های مادرش در مجموعه کتاب عکاسان جنگ اشاره کرد و افزود: وقتی بچه بودیم و با خواهرم در کمد دنبال شکلات می‌گشتیم عکس پیدا می‌کردیم و فکر می‌کردیم این روال است و جای عکس در کمد است! آقایان میرهاشمی و بهرامی که از مدیران انجمن عکاسان هستند، خواستند عکس‌های مادر را منتشر کنند و ما فکر نمی‌کردیم این‌قدر دیده شود. این عکس‌ها باعث شد مادرم دوباره زنده شود.

شهامت زنانه

در ادامه مراسم، مدیرعامل انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح به سخنرانی پرداخت و گفت: او طی حیات پربار و پرثمرش مایه وفاق عکاسان بود. حضورش در دل حوادث مختلف به ویژه انقلاب و آتش و خون دوران دفاع مقدس از وی زنی شجاع ساخت؛ زنی هنرمند و دغدغه‌مند که این دست از زنان توانسته‌اند گوشه‌ای از تاریخ انقلاب را ثبت کنند. امیدوارم تا هستند قدرشان را بدانیم و وقتی رفته‌اند یادشان را نگه داریم. 

در بخش دیگر محسن راستانی عکاس روی صحنه رفت و گفت: شاید من خیلی خانم کاظم‌زاده را نمی‌شناختم و آشنایی نزدیکی با او نداشتم. اما گاهی ما مسئول این دوری نبودیم بلکه طبقه‌بندی‌های بود که در جامعه شکل می‌گرفت و آدم‌ها را متفاوت جلوه می‌داد. من وقتی چهره او را در جوانی می‌دیدم یاد خواهران در خرمشهر می‌افتادم که امروز بخشی از واقعیات جنگ در خرمشهر هستند.

این عکاس در ادامه نیز گفت: رزمنده‌ای که می‌جنگد رو به رویش را نگاه می‌کند و حتی کنار یا پشتش را نمی‌بیند اما به نظرم زنان شهامت بیشتری داشتند که صحنه را کامل‌تر نگاه کنند. بخشی از ادبیات دفاع مقدس ما توسط زنان نگاشته شد و می‌فهمید اگرچه زن چیزی نمی‌گوید و سکوت کرده اما همه را در دلش نگه داشته است. بخشی از دردهای جنگ در درون زنان شکل می‌گیرد.

راستانی با طرح سؤالی گفت: چرا امروز دانشجویان ما این زن بزرگ را نمی‌شناسند؟ مگر قرار است همه خود را معرفی کنند و پشت این تریبون بیایند. بسیاری بودند که انسان‌های بزرگی بودند و فارغ از طبقه‌بندی‌ای که جامعه دینی به آنها می‌بخشید انسان بودند. مریم کاظمی متعلق به همه ماست. او خوب زندگی کرد. هر جا بوده از حقیقت چنگ زده است در جنگ هم به دنبال حقیقت بوده است.

وی اضافه کرد: او نزدیکترین فاصله را با واقعیت داشت و انسانی که بتواند با واقعیت مماس شود به رنج‌ها، غم‌ها، ایثار، قدرت‌های بشری و… نزدیک شود در عکس هم به واقعیت نزدیک است. این عکاسان شاخص سرمایه اجتماعی ما هستند.

زنی که خیلی زندگی کرده بود

در بخش دیگر مراسم، فاطمه نواب صفوی در سخنانی تصریح کرد: مریم کاظم‌زاده زنی است که خیلی زندگی کرده بود. ممکن است کسی صد سال زندگی کرده باشد اما یک ماه هم زندگی‌اش پر از تجربه نباشد. او در خانواده‌ای بود که بسیار او را با اعتمادبه‌نفس بار می‌آورند خودش به انگلیس می‌رود و حجابش را هم دارد. اعتقاداتش را حفظ می‌کند. زیباترین عکس‌ها را از امام می‌گیرد و شهر به شهر و کوچه به کوچه تصویر می‌گیرد از انقلاب. شخصیت او برای همه زنان جوان یک الگوست.

طیبه میرزااسکندری، سردبیر اسبق نشریه زن روز نیز به عنوان آخرین سخنران در خصوص مریم کاظم‌زاده گفت: ما سال‌ها در حوزه زنان کار مطبوعاتی کردیم و یک دغدغه داشتیم که این بود که زنی که انقلاب می‌خواست بسازد و به جامعه ایران و جهان معرفی و عرضه کند معرفی شود.

وی در پایان افزود: ما کمتر توانستیم چنین زنانی را نشان دهیم. نه اینکه زنان قابل عرضه به جهان و جهانیان نداشته باشیم اما در نمایش این چهره‌ها کم توفیق بودیم. مریم کاظم‌زاده بزرگ‌تر از هنرمندی‌اش در عکاسی، هنرمندی‌اش در نحوه‌ای از زیستن بود که توانست زن مسلمان انقلابی را به بهترین شکل به تصویر بکشد و ما هنوز در یک‌ سالگی درگذشت او احساس می‌کنیم او را همچنان داریم و همچنان از او ایده می‌گیریم و الگوست.