نگاهی به پیشینه مسابقات قرآن دانش‌آموزی خوزستان
منصور رئوفی، پیشکسوت قرآنی خوزستان به بیان پیشینه مسابقات قرآن دانش‌آموزی در استان و مراحل رسیدن به الگوی فعلی مسابقات پرداخته است که تقدیم مخاطبان می‌شود.
هجدهمین دوره مسابقات قرآن، عترت و نماز دانش‌آموزان استان خوزستان امسال با مشارکت ۳ هزار و ۴۵۰ دانش‌آموز و در سه مرحله شهرستانی، قطبی و نخبگانی برگزار شد. برترین‌های مرحله پایانی این مسابقات در حال حاضر به منظور شرکت در چهل و یکمین دوره مسابقات قرآن، عترت و نماز دانش‌آموزان سراسر کشور در کارگاه‌های آماده‌سازی حضور یافته‌اند.
استان خوزستان تنها استانی است که جشنواره قرآن دانش‌آموزی خود را در سه مرحله و به صورت قطبی برگزار می‌کند و این الگوی ابتکاری همواره مورد تشویق دفتر قرآن، عترت و نماز وزارت آموزش و پرورش بوده است.
منصور رئوفی، پیشکسوت قرآنی و فرهنگی بازنشسته استان خوزستان که از اوایل سال 60 در نهاد امور تربیتی آموزش و پرورش مشغول به فعالیت بوده است، در یادداشتی به پیشینه مسابقات قرآن دانش‌آموزی خوزستان و مراحل رسیدن به الگوی فعلی مسابقات پرداخته است که تقدیم مخاطبان می‌شود:
در استان خوزستان، تاکنون هجده دوره جشنواره قرآن برای دانش‌آموزان برگزار شده است. در بیست سال گذشته که بنده مسئول امور قرآن، عترت و نماز آموزش و پرورش بودم، دانش‌آموزان ما به صورت محدود در مسابقات قرآن شرکت می‌کردند و وضعیت قابل قیاس با الان نبود.
شکل مسابقات قرآن این‌گونه بود که دانش‌آموزان صبح روز مسابقات از شهرستان حرکت می‌کردند و قبل از ظهر به اهواز که محل برگزاری مسابقات است، می‌رسیدند و مسابقات بعدازظهر شروع می‌شد. معمولاً دانش‌آموزانی برگزیده می‌شدند که شهرهای آنها در زمینه مسابقات قرآن فعال بودند، عمده شهرهای ما دانش‌آموز تخصصی قرآنی نداشتند به جز چند شهر معدود. بنابراین دانش‌آموزان انگیزه‌ای برای شرکت در مسابقات نداشتند، چون نمی‌توانستند رقابت کنند.
مسئله دیگر این بود که عدالت رعایت نمی‌شد؛ دانش‌آموزانی که از اهواز و جاهای نزدیک‌تر در مسابقات حضور می‌یافتند مسافت زیادی را طی نمی‌کردند و با آسودگی بیشتری در مسابقات حاضر می‌شدند، اما دانش‌آموزانی که از راه دور می‌آمدند، شرایط سختی داشتند. بعدها مسابقات را آسیب‌شناسی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که باید شیوه برگزاری مسابقه را تغییر دهیم. متوجه شدیم یکی از دلایلی که دانش‌آموزان در مسابقات شرکت نمی‌کنند، بی‌انگیزگی است. آنها می‌دانند که رتبه‌ای در مسابقات کسب نمی‌کنند. بنابراین باید از همه دانش‌آموزان تجلیل می‌کردیم. در ادامه طرح جشنواره منطقه‌ای (به میزبانی شهرهای مختلف استان) و نخبگانی نوشته و پذیرفته شد.
در این طرح چند فاکتور را در نظر گرفتیم؛ اول اینکه جذب دانش آموزان به قرآن را به عنوان یک مطالبه عمومی مطرح کنیم؛ یعنی این کار از محدوده آموزش و پرورش خارج بشود و به صورت مطالبه مردمی دربیاید. از این رو طرحی نوشته شد که جشنواره قرآنی به میزبانی مردم همان شهر و مسئولیت فرماندار و هدایت‌های امام جمعه آن شهر و با استفاده از ظرفیت خیرین و مردم برگزار شود. باید زمینه‌ای را ایجاد می‌کردیم که دانش‌آموز احساس عزت و کرامت کند. همان‌طور که دانش‌آموزان ورزشکار تقدیر می‌شوند لازم بود این فضا را برای بچه‌های قرآنی نیز تعریف کنیم و چنین کردیم.
برای این کار استان را از نظر جغرافیایی و نیروهای توانمند به سه قطب تقسیم کردیم؛ یک شهر را به عنوان میزبان تعیین کردیم و فرمانداری آن شهر با حضور نیروهای اداری آن شهر برنامه‌ریز این رویداد می‌شدند و به آنها اعلام می‌کردیم دانش‌آموزان قرآنی چند شهر قرار است مهمان شما باشند. دانش آموزان به صورت کاروان قرآنی وارد شهر می‌شدند و مسئولان یک شهر و مردم به استقبال آنها می‌رفتند و بچه‌ها با احترام و عزت وارد سالن مسابقات می‌شدند.
در ضمن مسابقات فعالیت‌های فرهنگی هم برای دانش‌آموزان برنامه‌ریزی می‌شد. کار ارزشمندی که در روز اختتامیه انجام می‌شد این بود که یک لوح تقدیر و هدیه مشترک به همه دانش‌آموزان شرکت کننده اهدا می‌شد و دانش‌آموزان (چه رتبه‌آور باشند و چه نباشند) با دست پر به شهر خود برمی‌گشتند. این روال در همه سال‌ها تا پیش از شیوع کرونا ادامه پیدا کرد. اثر این طرح آن بود که دو سال بعد، تیم استانی که عازم کشور می‌شد، تا سال‌های سال جزو اولین‌های مسابقات کشور بود و گروه خوزستان بیشترین رتبه‌ها را می‌آورد. این آثار آن حرکت بود. اثر دیگر این طرح آن بود که استقبال دانش‌آموزان از مسابقات بیش از گذشته شد. دانش آموزان فقط به کسب رتبه فکر نمی‌کردند. می‌دانستند که در جشنواره قرآنی اتفاقات خوبی برای آنها می‌افتد.
افزایش تعداد دارالقرآن‌ها به 66 مرکز در حال حاضر به دلیل این است که زمینه‌ای ایجاد شد که بچه‌ها احساس کردند باید خود را تقویت کنند. در مسابقات امسال نیز جشنواره‌های قطبی و نخبگانی قرآن برگزار شد و تمام ظرفیت آموزش و پرورش در شهرستان‌های رامشیر، کارون، لالی و گتوند پای کار آمدند و در مسابقات قرآن مشارکت کردند.
اگر امور تربیتی آموزش و پرروش توانمند شود قطعاً تربیت یک نیروی قوی بالنده و فرهنگی در تراز بیانات رهبر انقلاب حاصل خواهد شد. مسئولان ما باید بدانند هزینه در امور فرهنگی و قرآنی، یک سرمایه‌گذاری است و هیچ‌گاه نباید این اولویت حذف شود بلکه باید تقویت شود. به طوری که وقتی آثار فرهنگی این برنامه‌ها را می‌بینیم باید شتابمان را بیشتر کنیم. چشم‌انداز قوی و روشنی را ببینیم و به سمت آن حرکت کنیم.
انتهای پیام
