به «تو» از دور سلام

طبق عادت هر ساله‌ام از چندین ماه قبل تصمیم گرفتم که برای تحویل سال و آغاز سال جدیدم به پابوس آقا بروم، آخر تجربه‌ چند و چندین ساله‌ام آنقدر شیرین و دلچسب بود که مگر می‌شد منِ بچه محل امام رضا(ع) طاقت بیاورم و خانه بمانم. همه شلوغی‌ها را به جان می‌خریدم تا سال پیش رویم اما تضمین برکت امام مهربانی‌ها شود و مهر بی‌انتهایش برای همیشه شامل حالم بماند.

98 با اتفاق تلخ سیل و زلزله و مصیبت هم‌وطنانمان آغاز شد، با شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی و پرپر شدن سرنشینان هواپیمای اوکراینی ادامه داشت و هنوز نفسی از این همه اتفاقات غم‌انگیز تازه نکرده بودیم که اسفندمان گره خورد با ورود ویروس کرونا به ایرانمان که در انتظار بهار بود.

ویروس کرونا آنچنان بین لحظه‎هایمان رخنه کرد که به خودمان آمدیم و دیدیم که انگار قرار است جوری دیگر نوروز و سال جدید‌مان را آغاز کنیم. روزهای اول ورود این ویروس به زندگی‌مان آنچنان سخت می‌گذشت که گاهی حتی نفس نفس زنان روزهایمان را به شب می‎‌رساندیم و خواب شبانگاهی آرامش وصف‌ناپذیری داشت مثل قبل از روزهای کرونایی‌مان اما صبح می‌شد و روز از نو روزی از نو، دوباره مراقبت ماسک، دستکش، شست‌وشوی دست و آمار دلخراش مبتلایان و فوت شدگان.

روز پدر آمد و نتوانستیم دستان پدر را در دستانمان گرفته و بر چین و چروک دستانش بوسه بزنیم، نتوانستیم با آمدن سال نو عزیزانمان را به آغوش بکشیم، به خانه مادربزرگ و پدربزرگ‌‌هایمان برویم و با در کنارشان بودن خوشحال‌تر از قبل خنده بر لبانشان نقش ببندد.

در همین روزهای بهت‌زده و شوک‌آورمان بود که بازهم به خودمان یادآوری کردیم زندگی هیچگاه بدون فراز و نشیب نبوده و نمی‌شود، همان طور که نمی‌توان با استرس و اضطراب این ویروس هم به زندگی ادامه داد و حتی خودمان گرد تلخی بیشتری بر جانِ زندگیمان بپاشیم. دوباره توکل کردیم به خدایمان و نگاهمان به آسمان خیره شد تا از این بحران هم بتوانیم سربلند بیرون بیاییم و از فرصت دوباره زیستن بهره ببریم که تنها یک بار این فرصت نصیب همه‌مان می‌شود.

«امید» تنها یک واژه نبود، دست بروی زانو گذاشتن و «یاعلی» گفتن و ادامه دادن بود که توان بیشتری برای پشت سرگذاشتن روزهای کرونایی‌مان را به ما منتقل می‌کرد. امید است که می‌تواند تمامی لحظات زندگی را با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایش، برایمان ماندگار و شیرین کند. همان‌طور که با امید و توکل به خداوند می‌توان زندگی‌مان را پشت سر بگذاریم و چشم انتظار و امیدوار به سالی پر از برکت، سلامتی، شادی و حال خوب باشیم.

با همه سختی‌هایی که انگار سد راه لحظه‌هایمان شد، اما باز هم می‌توان زندگی، لحظات و این روزهای سال جدید را به گونه دیگری بگذرانیم، می‌شود از همین راه دور هم سلاممان را به امام مهربانی‌ها برسانیم و بگوییم که شما شرایط را بهتر درک می‌کنید و بهتر است برای سلامتی همه زائران و مجاورانتان مدتی درب‌های حرم باشکوه شما بسته بماند، تا زمانی که کمی شرایط به حالت عادی‌تر بازگردد، اما شرمنده‌ همه مهربانی و نگاه پر از عطوفت شما می‌شویم که این روزها «غریب‌الغربا» بیشتر از هر زمان دیگر قلب‌هایمان را آکنده از اندوه می‌کند.

همه این‌ها سخت بود اما زندگی سختی‌های زیاد و منحصر به فرد خود را دارد و این ما هستیم انتخاب کنیم کدام مسیر برایمان مشکل‌ساز و سخت است و از کدام مسیر می‌توانیم به راحتی عبور کنیم و در اینجا انتخاب با خودمان است که امید داشته باشیم به روشنایی و پشت سر گذاشتن روزهای خاکستری‌مان. این ما هستیم که می‌توانیم زندگی را آنگونه که هست ببینیم و زندگی کنیم نه آنگونه که دیگران همیشه برایمان انتخاب کرده‌اند و یادمان داده‌اند.

چه بخواهیم و چه نخواهیم بهاری دیگر از راه رسید و زمستان هم بار دیگر این فرصت را به بهار داد تا رختی نو بر تن شهرها، خانه‌ها و... کند، بوی تازگی و نو شدن را برای ما به ارمغان آورد و ما را برای زندگی جدید آماده کند..

خداوند از پس هر حادثه‌ای درس و تجربه‌ای برای ما دارد و می‌خواهد دوباره و دوباره به یادمان بیاورد که قدر باهم بودن را بیشتر بدانیم، حس نوع‌دوستی را بیشتر از گذشته در وجودمان زنده کنیم، از زندگی لذت ببریم و یاد بگیریم که در حال زندگی کنیم، نه دل به گذشته داشته باشیم و نه غرق در آرزوها و رویاهای آینده شویم.

خوب می‌شود از امروز که سال جدیدی از زندگی‌مان را که بالاخره تجربه متفاوتی را برایمان رقم زد و متفاوت‌تر از همیشه بود را با حال خوبی آغاز کنیم و با ماندن در خانه و پرهیز از به دور هم جمع‌شدن‌هایمان، از سالی نو که قدمت تازه‌ای دارد، لذت ببریم و حتی از راه دور جویای احوال پدر و مادر و اطرافیانمان شویم تا فراموش نکنند اگر در حضورشان نیستیم اما دل‌هایمان در پیش آن‌ها جای دارد.

آری اینگونه هم می‌توان آمدن بهاری دیگر و سال جدید را به اطرافیانمان و آن‌هایی که دوستشان داریم و به خاطر آن‌ها امسال از خانه بیرون نمی‌رویم تبریک بگوییم و برای یکدیگر سالی پر از حال خوب و سلامتی را آرزو کنیم.

لیلا نیک‌ذات، خبرنگار ایکنای خراسان رضوی