مجتبی فیضی، حافظ کل قرآن کریم، اهل شیراز و 38 ساله است که در مقطع کارشناسی ارشد رشته علوم قرآن و حدیث در دانشگاه ارم شیراز در حال تکمیل پایاننامه است.
او یکی از شانسهای زندگیاش را تولد در خانوادهای میداند که با قرآن مأنوس بودهاند و این انس با قرآن از کودکی در ذرات وجودش ریشه دوانده است. جلسات قرآنی که در خانه برگزار میشده، اولین جرقههای علاقه او به قرآن را رقم زده است.
مجتبی فیضی در ابتدا به قرائت قرآن جذب میشود و تا حدود 20 سالگی، قرائت را پیگیری میکند و در مسابقات آموزش و پرورش نیز در سطح استان مقامهایی کسب میکند، اما بعد از آن جذب حفظ قرآن میشود. او در این رابطه به ایکنا میگوید: بعد از اینکه سالها در جلسات و مسابقات مختلف قرائت قرآن شرکت میکردم و فعالیتهای قرآنی داشتم، با انگیزه مضاعفی حفظ قرآن را شروع کردم. حفظ من پراکنده بود، اما از زمانی که با جدیت حفظ قرآن را شروع کردم و به اتمام رساندم، سه سال متوالی یعنی از سال 82 تا 85 طول کشید.
این حافظ قرآن به رتبهها و مقامهایی که تاکنون در مسابقات قرآن کسب کرده، اشاره کرده و بیان میکند: در مسابقات حفظ 20 جزء منطقه جنوب کشور در سال 93 با عنوان مسابقات قرآن شاهچراغ شرکت کردم و رتبه اول کشوری را کسب کردم. در سال 94 در مسابقات سراسری قرآن بسیج که در مشهد برگزار شد، رتبه سوم کشوری را کسب کردم. رتبههای اول متعدد استانی را نیز کسب کردم.
وی ادامه میدهد: خانوادهام از ابتدا همیشه مشوق من در فعالیت قرآنی بودهاند. داییام، آقای فیاضی که از اساتید دانشگاه است، همیشه من را تشویق کرده است و میتوانم بگویم مشوق اصلی من ایشان بوده که خودش نیز از چهرههای قرآنی استان فارس است.
فیضی میافزاید: زمانی که قرآن را حفظ میکردم، مؤسسه قرآنی ـ فرهنگی بیتالاحزان حضرت زهرا(س)، هنوز به این تشکل و انسجام نرسیده بود، اما با مدیرمسئول آنجا، حجتالاسلام شاهسونی در ارتباط بودم. ایشان بسیار به من کمک و راهنمایی میکرد. از ایشان راهکارهای حفظ را میگرفتم و همیشه خود را وامدار ایشان میدانم، اما بهصورت رسمی برای حفظ به مؤسسهای مراجعه نکردم و فقط راهکارها را دریافت میکردم. مرکز مؤسسه در استهبان است و چون ساکن فسا هستم، هر وقت ایشان به شهر ما میآمد، به صورت حضوری و در سایر موارد به صورت تلفنی به رفع اشکال میپرداخت.
وی با اشاره به اساتیدی که از محضر آنها استفاده کرده است، میگوید: از محضر اساتید بسیاری تلمذ و استفاده کردهام؛ اما بهطور خاص در رشته حفظ، بیشترین استفاده را از محضر حجتالاسلام شاهسونی بردهام. در رشته قرائت نیز از اساتید قرائت حاجی فیروززاده، حاجی مسعودی و تقوایی استفاده کردهام.
فیضی مقوله حفظ را فرایندی بلندمدت میداند و اظهار میکند: اگر کسی وارد وادی حفظ شد، نمیتواند توقع داشته باشد که دو سال بعد پرونده آن بسته شده باشد و نیازی به مرور قرآن نداشته باشد. انسان همواره باید در طی زمان، هر روز یک مقدار از محفوظات خود را بهعنوان دوره مرور داشته باشد و به تثبیت محفوظاتش بپردازد؛ بنده نیز از این قاعده مستثنی نیستم، مکرر قرآن را تلاوت کردهام و با توجه به اینکه زمان طولانی نیز از حفظ آن گذشته است، توانستهام حفظ قرآن خود را تثبیت کنم. در حال حاضر روزی یک ساعت برای مرور وقت میگذارم.
وی با اشاره به سهمیه حافظان قرآن در کنکور ارشد، ادامه میدهد: حفاظ قرآن باید در کنکور ارشد که هر ساله برگزار میشود، شرکت کنند و اگر در آن پذیرفته شدند، محفوظاتشان را ارائه دهند. بنده نیز از این فرصت استفاده کردم و از همین طریق به دانشگاه ورود پیدا کردم.
این حافظ قرآن میافزاید: از منویات مقام معظم رهبری نیز هست که باید 10 میلیون حافظ قرآن داشته باشیم، هنوز با خواستههای ایشان فاصله بسیار زیادی داریم. بسیاری از مسئولان دغدغه مسائل قرآنی را ندارند یا اینکه اصلاً اهتمامی به آن ندارند. به هر حال مسئولان جامعه ما باید بیشتر مسائل قرآنی را جدی بگیرند. در مسئله تبلیغ، در ایجاد انگیزه بین دانشجویان و دانشآموزان باید بیشتر به فکر باشند.
این دبیر آموزش و پرورش میگوید: بین دانشآموزان هستم، بسیاری از خانوادهها دوست دارند که فرزندشان قرآنی شود، اما باید بیشتر زمینههای قرآنی فراهم شود، مسئولان باید کار قرآنی را جدی بگیرند، سخن در این زمینه بسیار زیاد است.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا حافظ قرآن روی تدریستان اثر گذاشته است؟ اظهار میکند: مطمئناً همین طور است، همیشه سعی کردهام بین درسی که تدریس میکنم و علوم قرآنی پیوندی را برقرار کنم. برای من قرآن مرجع است و کارم قرآنمحور است؛ سعی میکنم همیشه بین علوم مختلف با قرآن گره بزنم. کار قرآنی مطمئناً توفیقات انسان را بسیار زیاد میکند، همانطور که حافظ فرموده است، «هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم». واقعاً این مفهوم را در مقام عمل میبینم و هر حرفی را که با قرآن انتقال دهم، تأثیر چند برابری دارد.
وی با ارزیابی اهتمام به قرآن در دانشگاهها، میگوید: رشتهام علوم قرآن و حدیث است و در دانشکده و حول و اطرافمان بحث، بحث قرآن است؛ اما آن چیزی که در مورد رشتههای دیگر و دانشکدههای دیگر میشنوم، طور دیگری است. آموزش عالی ما باید در حدی که جایگاه قرآن است، به آن توجه کند و قرآن در سیستم آموزشی کشور مورد توجه بیشتری باشد. فکر میکنم باید برای قرآن بسیار بیشتر کار کرد. قرآن حتی در حوزههای علمیه نیز در حاشیه قرار گرفته و بحثهای قرآنی متأسفانه آنگونه که باید محور باشد، نیست و در حاشیه قرار گرفته است که امیدواریم با همکاری مسئولان، این مشکل برطرف شود. حتی بعضی از مراجع عظام نیز به این امر توجه دارند و کلامشان این است که قرآن در حوزههای علمیه مهجور است. قرآن از دروس اصلی طلبهها باشد که این مسئله وجود ندارد.
لیلا شرف
انتهای پیام